Hoi,

De voorbije week zijn we een weekje op onderzoek uitgetrokken in Para. Maandagochtend duurde het 3 kwartier eerdat de bus richting binnenland vol zat en kon vetrekken. Met een kleine vertraging kwamen we aan op het districtscommissariaat van Para in Onverwacht. Hier hadden we afgesproken met Meredith die een gids en onderdak voor ons zou regelen. Nadat we nog even (weeral!) gaan handje schudden waren met de districtscommissaris (de DC) en hij ons nogmaals gewaarschuwd had voor de vele reptielen in het bos, konden we onze bagage achterlaten in de Bakra Osso, het huis van de vroegere (blanke) plantage-eigenaar. Omdat er geen andere gasten waren, verbleven we alleen in het grote huis tussen de vele vleermuizen (een hele nest onder het dak), de familie kakkerlakken (de keuken zat er vol van) en de vele muggen (katrien haar muggennet zat er ook vol van

Zowat iedereen in het dorp wist meteen dat we te gast waren. De vele goeiemorgens en goedemiddags werden afgewisseld met zwaaiende en fluisterende kindjes (ey, kijk daar, 2 witte meisjes...) en de mannen zijn hier ook niet minder verlegen als in de stad. (dag princesjes, schatjes, popjes,....)

Op de middag konden we (vrij toevallig) een presentatie over ons project meemaken, inclusief een surinaamse maaltijd. 's Avonds tegen achten haalden we nog even oververse broodjes bij de plaatselijke chinese bakker.

Vanaf dinsdag zouden we elke dag het bos in trekken op zoek naar vergroeide wegen en unieke ecosystemen. Gids Lesli kent de weg en zorgt ervoor dat we ons een weg banen door het dichte woud. Dinsdag zijn we gans te voet gewandeld van Onoribo terug richting Onverwacht. Velen die onze weg kruisten, verklaarden ons een beetje gek en zeiden dat het nooit zou lukken. Tot onze verbazing waren we in de vroege namiddag al terug en hadden we gezweet zoals nooit tevoren. (liters!)

Woensdag gingen we naar de oude plantage van Overtoom. Diep in het bos staan nog enkele hutjes waar in het weekend nog af en toe feestjes gehouden worden. Tijdens het wandelen, krijgen we geen honger. De vele (eetbare) vructen die we testten, waren de moeite! Verder zagen we soms wat vreemde dingen: van een boom vol lakens tot een hoop flessen in het midden van het bos: godenverering in een raar kleedje. Zo zou ook het sap van de slangenboom je behoeden van de nawerking van een slangenbeet en je zou 'bijna' niet naar het ziekenhuis moeten, jaja?!

's Avonds leden we ook geen honger. Tante Fiene, één van de buurvrouwen, zou voor ons koken. Elke dag bracht ze een (echt wel!) lekkere maaltijd naar de bakra osso. mmm... Ik vroeg of ik een foto mocht nemen van haar, maar dat had ze liever niet (ze was er niet op gekleed ofzo..) Even later, bij het terugbrengen van de borden, stopt ze ons nog snel 2 pasfoto's toe...

Donderdag was onze spannende dag: de dag dat de gladde wegen het gewonnen hebben van de 4x4 jeep... Vanop de achterbank (neenee, wij durven het niet aan om op de 'echte' Surinanaamse wegen te rijden) zijn we stilletjes in een gracht geschoven. Dat dit allemaal gebeurde op privéterrein waar je na heel wat gebel en vriendjespolitiek pas binnenkomt, vermoeilijkte de zaak alleen maar. Het heeft een aantal uurtjes geduurd eer er hulp was om de jeep uit de gracht te halen. Een hele delegatie van het district, inclusief de DC met zijn pas gekuiste jeep, kwamen op het domein aan om de auto te redden. De eerste reddingspogingen leken telkens te mislukken (rotte kabels ed), maar met heel wat ervaring van de districtsmensen kon de auto zonder één schrammetje terug op de berijdbare weg gezet worden.

's Avonds even bekomen met een kokosnoot vers van de boom! (danku Steffi om hiervoor te zorgen!) Heel verfrissend!

Vrijdag gingen we een boottocht maken op de Coropinakreek en de Pararivier. (Intern via het district hebben we vernomen dat we niet meer uitgenodigd zijn op de boottocht die de baggeraar zou houden voor de mensen van het district. Men heeft hier schrik dat we een negatief rapport zouden uitbrengen over de werken, haha...) Het zicht vanuit het bootje was echt mooi, varen tussen de verschillende swampen en ondergelopen wouden, indrukwekkend! Na nog iets te gaan drinken met onze gids verplaatsen we ons terug richting stad. Hier hopen we terug wat nachtrust te krijgen zonder de piepende vleermuizen en zo kan geraldine ook wat beter slapen zonder de slaapbabbelende Katrien.

Momenteel zijn we bijna uitgerust van onze toch wel vermoeiende week. Sebiet een plons in het plaatselijke zwembad! Dat gaat deugd doen!

Doei!