het leven zoals het is, Brownberg!

Kort en bondig: neem een kijkje op 'www.sigi-femke-suriname.reismee.nl' en lees 'met de bus door het oerwoud! Elly onze held!'.

Groetjes,

Katrien en Geraldine

Het leven zoals het is, deze keer in Para

27 februari

Gisteren zijn we voor het eerst naar ons onderzoeksgebied in Para geweest, met een grote jeep over de vele hobbelige paden rijden. Eerst moesten we gaan handje schudden met de DC, de districtcommissaris van het gebied, een soort van president van Para met gezag over de wetgevende, de uitvoerende alsook de rechterlijke macht in het gebied. Na dit formeel gedoe reden we naar de oude en nieuwe woonkernen van de vroegere slavenplantages. Op bepaalde plantages zijn nog enkele hutjes te zien, op andere is al heel wat meer.

Onverwacht vond er een kinderboekenfestival plaats in de hoofdplantage Onverwacht. Hierdoor bevonden er zich duizenden kinderen op het terrein, afhankelijk van welke school afkomstig, in een ander uniformpje. Binnen 2 weken komen we hier een weekje logeren in de Bakra Osso (het vroegere gebouw van de blanke op de plantage --> blankenhuis) om met plaatselijke gidsen het woud in te trekken.

's Middags zijn we een lekkere Surinaamse maaltijd gaan eten bij Jef en Natascha. Een lekker vers sapje gemaakt van plaatselijke vruchten, maakte het compleet. Na een vermoeiende dag, vroeg het bedje in...

28 februari

Vandaag hebben we kennis gemaakt met het Surinaamse tempo om gegevens te verzamelen en de primitieve kaartenkamer van het Planbureau. Van ons gebied is niet eens een goede reliëfkaart te vinden. Hoewel er ook al digitale kaarten zijn, kleurt meneer Reso ook nog veel kaarten met de hand in.Verder zullen we samenwerken met meneer Bean van het Planbureau.

We kruipen ons bed in, morgen op uitstap met Sigi en Femke!

Doei!

het leven in paramaribo; episode 2

Ontdekkingen van de dag: 25/2/2009:

• Het testen van de bus: De bus nemen in Suriname is helemaal niet zo moeilijk. Als je aan de kant van de straat even wuift naar de buschauffeur, mag je zo mee. Er zijn overal zeteltjes in de bus, dus als de bus redelijk vol zit, dienen er eerst een aantal mensen voor jou ook even uit te stappen. Het terugkomen met de bus vergt wel wat geduld: de bus kan pas vertrekken wanneer deze vol zit. Naast de buschauffeur zijn ook 2 plaatsjes en op de bus kan je genieten van lekkere luide Surinaamse deuntjes. De bus: altijd een beetje reizen...

• Omdat niet alles te bereiken is per bus hebben we ons een echte Hollandse fiets met achteruittraprem gehuurd. Echt sjeesen zoals in België zit er niet in. Als voetganger moet je al 2 paar ogen hebben, maar als fietser is het best dat je er nog een extra paar zou hebben. Hopelijk wennen we snel aan het links rijden. Rechts afslaan is een hele opgave!

• De Surinaamse zon: Ondanks het veelvuldig smeren van zonnecrème zijn er toch altijd vergeten plekjes die de felle zon moeten trotseren, aangebrande armen en voetjes tot gevolg! Morgen gaat ons velletje minder blootgesteld worden aan de zon: we moeten ons van boven tot onder inpakken voor muskieten en slangen op de oude plantages. Maar geen nood: we zien dit allemaal nog goed zitten en vliegen erin.

het leven zoals het is, Paramaribo, episode 1

Ontdekkingen van de dag, 21 februari 2009:

• We hebben de reis heelhuids doorstaan. Het vliegen ging vlotter dan verwacht. We konden al direct kennismaken met het grappige taaltje en de mopjes van de Surinamers. We waren wel een beetje gedesoriënteerd door het klimaat- en tijdsverschil. Ondertussen zijn we wel al gewend aan de tijd. Hopelijk wennen we ook snel aan het klimaat. Momenteel is het nog maar 11u en het zweten begint al.
• Op onze tocht van de luchthaven naar ons appartement, konden we al kennis maken met de lokale rijstijl. Racen, links en rechts rijden, aftellende rode lichten, piepende remmen, rijdende discobars... komen hier niet zelden voor. Een belevenis op zich!
• Bij de aankomst op het appartement, maakten we kennis met Sigi en Femke, 2 studenten architectuur. Ze zullen nog een tijdje onze overburen zijn. Leuk dus om samen avonturen te beleven, of iets minder avontuurlijk 's avonds gewoon een spelletje regenwormen te spelen.

Ontdekkingen van de dag, 22 februari 2009:

• Aangezien we de volgende dag bezoek kregen van Jef Crab en Natascha Neus, onze projectbegeleiding van hier, hebben we een mooie google earth-puzzel gemaakt en nog wat andere voorbereidingen getroffen. Er wordt dus ook wel wat gewerkt!
• Een eerste tripje naar de stad. Sigi en Femke gaven ons een rondleiding door de oude binnenstad. Een verrassende ervaring, de stad zag er behoorlijk anders uit dan verwacht. Na wat toeristisch gedoe, was het tijd om te honger en dorstte stillen.We zijn beland in 't Vat, een gezellig terras met live muziek.
• De stad is klein. Zoek je iemand die je kent, gewoon even rondkijken en hopla... daar is Marie al (voor de kenners van Marie onder jullie).

Ontdekkingen van de dag, 23 februari 2009:

• Jef Crab en Natascha Neus zijn op bezoek geweest. Waarschijnlijk trekken we donderdag al voor een eerste keer de tropen in. Hiervoor moeten we nog op zoek naar rubberen laarzen. Dit niet omdat het daar drassig is, maar omdat de slangen graag in kuiten bijten.
• Wat te doen als er beesten in je rijst zitten. Geen probleem! Gooi de rijst gewoon in de pot. De rijst zakt al snel naar de bodem, maar de beestjes blijven drijven. Gewoon even met een lepel de beestjes verwijderen dus. De beestjes zorgen voor een extra smaakdimensie! (de rijst was lekker)
• Ook al is Suriname niet meer in handen van de Nederlanders, zelfs de winkelrekken van de chinees liggen vol met de Nederlandse producten. Pindakaas is hier dan ook te verkrijgen in meerdere smaken en soorten. Zelfs merken zoals 'everyday' van de colruyt zijn hier alomtegenwoordig. Dit is niet echt bevorderlijk voor het gevoel dat we aan de andere kant van de oceaan zitten.
• Het tegendeel wordt bewezen op de markt waar het lijkt of men nog nooit van het Nederlands gehoord heeft. Hier vind je vreemde vruchten in overvloed. We konden het dan ook niet laten om er enkele te testen. De kousenbanden, meterslange lokale prinsessenbonen van hier, zijn best wel lekker met rijst en piri piri kip. De awara's, schattige oranje vruchtjes, staken onze ogen uit, maar waren wel wat teleurstellend. Net vruchtjes voor op expeditie Robinson, weinig eetbaars, veel vezels en kauwen.

Later meer nieuws!