Het einde is nabij...
Een laatste goeiedag,
Zondag hebben we de verjaardagspasen gevierd van Geraldine. Aangezien dat ze de verstopte taart in de frigo al ontdekt had, was het een mindere verrassing. Verder hebben we de Mortselse paaseendjes opgegeten
Aangezien we vandaag onze laatste besprekingen gehad hebben en we donderdag op het vliegtuig zitten richting België, moeten we nog even van de laatste warmte genieten. Daar de temperaturen in België gaan kelderen, gaat onze trui die al 2 maanden onaangeroerd in de kast ligt, terug van pas komen...
Morgen gaan we een laatste plons nemen in het zwembad, even relaxen (zoals ze het hier zo mooi kunnen zeggen) en gewoon nog even genieten van het land. Enkele dingen die we zullen missen: het lekker warme weer, de goedkope cocktails, de bakabanas, de gecko's, de lekkere versgeperste citrussapjes, het regenwoud met alle diertjes (uitgezonderd de vogelspinnen), de gezellige mensen,...
Maar er zijn nog enkele dingen waar we toch terug voor naar België keren: het eten dat gevarieerder is dan kip en rijst, het zweten dat spontaan gaat stoppen, het rustige verkeer om doorheen te fietsen, de vriendjes...
Hopelijk moeten we op de luchthaven een minder strenge controle doorstaan dan Sigi en Femke en zien we jullie allemaal snel weer!
Tropische groeten uit het verre Suriname,
x
De Surinaamse tropen op hun paasbest!
Hoi,
We zijn ondertussen terug van ons tripje naar het binnenland... Zaterdagochtend om 5 uur stonden we op. Geraldine had de overgeërfde slinger van Sigi en Femke omhoog gehangen in huis --> Katrien is officieel 24! (de taart was de vorige avond al verorberd
Even (!) later kwam de bus ons ophalen om naar Boskamp te rijden om daar in de boot (-->bootje) te stappen en te blijven zitten tot de avond viel. Het spijtige van de zaak was dat de bestelde zon voor zaterdag helemaal niet kwam opdagen. Uitgeregend kwamen we moe aan op het Fungu-eiland (een eiland ten midden van de Coppenamerivier) waar we de volgende 3 nachten zouden overnachten. Na een wandeling op het eiland konden we onze buik vullen met een deugddoende maaltijd. Alle etenswaren waren met de boot meegebracht vanuit de stad, het eiland ligt ver van de bewoonde wereld, dus buiten (zelfgevangen) vis en vruchtjes is er niet veel anders te eten. Gelukkig is er een hele koelbak mee vol met lekkers! (onderweg zijn we ook nog wel vissers tegengekomen waar men een vis geruild heeft tegen een pakje sigaretten)
Zondag zijn we een lange wandeltocht gaan maken doorheen het woud richting de Voltzberg en ook OP de Voltzberg. Onderweg moesten we de vele kreekjes overwinnen om onze schoenen zolang mogelijk droog te houden. Met ons doorzettingsvermogen en een beetje hulp van buitenaf is het ons als enigen gelukt! Onderweg kwamen we wandelende bomen, kaarsbomen en telefoonbomen tegen. Ook aapjes, toekans en papegaaien vlogen rond ons hoofd
Aangezien het niet geregend had, was de berg niet te glad om te beklimmen en zijn we bovenop de top geraakt! Een prachtig uitzicht met rondom de berg woud, rotsen, woud, bergen, de rivier en nog meer woud... Mooi om zien! Snel terug lopen (lopen betekent wandelen hier)om een frisse duik te nemen in de Anjoemaravallen. De verfrissende natuurlijke rugmassage deed deugd!
's Avonds na het eten werden de spelletjes bovengehaald. Was het niet dat Geraldine en ik zowel de Nederlanders als de Surinamers die mee waren getroefd en OVER troefd hadden met een Surinaams kaartspel. De dag was geslaagd.
Maandag vatte onze tocht aan met een wandeling naar de moedervallen. Een grootse stroomversnelling over de ganse breedte van de rivier. (Geen wildwaterbaan voor tante Marilou's! ) Met een grote kracht kwam het water aangestroomd, in een zijstuk afgescheiden met rotsblokken namen we een verfrissend bad. Teruggekomen op het eiland zetten we ons nog even in de zalige avondzon.
Hierna was er depindasoep: voor de kooklustigen onder ons: stoof enkele uitjes en look, giet er water bij, trek een boullion van kip (liefst met veel been aan), giet er één volledige pot pindakaas met brokjes bij (crunchy) en één volledige pot pindakaas zonder stukjes. Een snuifje peper en zout en opdienen met een beetje rijst. (Om eerlijk te zijn waren wij niet zo'n echte fan van dit Surinaams gerecht )
Na het eten gingen we een avondwandeling maken naar het vliegveld (een strook gras in het bos) om naar de toekans te kijken. Deze tocht dwaalde af naar de zoektocht naar de (wel heel hard) brullende brulapen. Wanneer we ons net onder hen bevonden, begonnen ze echter met takjes te gooien vanuit de boomtoppen. Dan maar snel terug uit hun territorium waar we reuzevogelspinnen tegen kwamen.
Gisteren zouden we normaal gezien met een klein vliegtuig zijn teruggekomen, maar alle vliegtuigjes waren gereserveerd door het ministerie van onderwijs. Hierdoor moesten we terug de hele trip met het bootje maken. Deze keer was de tocht al iets aangenamer, daar het zonnetje zich wat meer heeft laten zien.
Momenteel zijn we terug in de stad. Aangezien we binnen een dikke week al terug richting België vertrekken, hebben we nog heel wat werk voor de boeg.
Er zijn al een aantal dingen en personen die we stilaan toch wel een beetje beginnen te missen.
Dus tot snel!
Kruidje roer me niet!
Hai,
De voorbije week hadden we bezoek van Geert, onze promotor. Hij had een hele hoop verrassingen mee van de paasklokken en paashaas (=Gert) uit Mortsel. Dat ook Katrien hier kan van meeprofiteren is een goede zaak!
We hebben een heleboel mensen ontmoet die ons nog nuttige (en ook minder nuttige) dingen konden vertellen over het project. Veel informatie is ook geheim, vooral de rapporten over de mijnen en wat er daar allemaal gebeurt!
Zondagochtend zijn we eventjes naar de vogeltjeswedstrijd gaan kijken op het onafhankelijkheidsplein. Om het meest een deuntje zingen, tegen elkaar op. Toevallig was het bestuur net aan het discussiëren dat de regels van de wedstrijd niet helemaal zuiver waren en dat er een mysterieus vogeltje was dat vals speelde en gediskwalificeerd moest worden. Wel grappig om te zien en te horen.
Verder gingen we die dag Commewijne verkennen per fiets! Daar het district Commewijne aan de overkant van de Surinamerivier gelegen is en we met onze fiets niet over de stijle (!!) brug geraken (of ook dat onze remmen het niet zouden aankunnen bergaf, ahja), namen we het bootje richting Meerzorg. Hier vatte onze fietstocht aan richting de oude planatge Peperpot, jaja, een oude koffieplantage inclusief vervallen fabriek, opslagloods en fabriekdirecteurswoning. We vervolgden onze weg richting Frederiksdorp waar we ook het pontje moesten nemen, deze keer over de Commewijnerivier. Soms kan je hier zelfs dolfijnen spotten! In Frederiksdorp aten we lekkere loempia's met kousenband erin en fietsten we richting Nieuw Amsterdam waar een oud fort één van de bezienswaardigheden vormt. Ondertussen al half gebraden, keerden we terug met het pontje richting Paramaribo. De fietstocht was zeker de moeite. In Commewijne is het rustiger om te fietsen en zeker op een zondag. Wij hebben ervan genoten!
Maandag hebben we samen met Geert en Natascha nog enkele dingen gaan bezoeken in Para. Zo heeft men een wetland-trail aangelegd ter educatie van de bomenkennis van de schoolkinderen. Goed voorbereid met een busje muskietenspray trokken we het kleine stukje natuur aan de Billitonfabriek in dat gespaard gebleven was van de mijnactiviteiten. Vooral het kruidje-roer-me-niet, heeft afgezien! Na een deugddoende maaltijd kropen we vroeg ons bed in na een vermoeiende dag.
Momenteel zijn we (Geraldine) nog enkele verslagen aan het verwerken. We hebben net bezoek gehad van de voorzitter van de Para-plantages. Zijn werkelijke bedoelingen met het gebied kon hij echter niet onder stoelen of banken steken. Nog veel werk aan de winkel dus!
Nog een theetje met een chocolaatje om af te sluiten!
Slaapwel!
Een weekje door het Paraanse woud
Hoi,
De voorbije week zijn we een weekje op onderzoek uitgetrokken in Para. Maandagochtend duurde het 3 kwartier eerdat de bus richting binnenland vol zat en kon vetrekken. Met een kleine vertraging kwamen we aan op het districtscommissariaat van Para in Onverwacht. Hier hadden we afgesproken met Meredith die een gids en onderdak voor ons zou regelen. Nadat we nog even (weeral!) gaan handje schudden waren met de districtscommissaris (de DC) en hij ons nogmaals gewaarschuwd had voor de vele reptielen in het bos, konden we onze bagage achterlaten in de Bakra Osso, het huis van de vroegere (blanke) plantage-eigenaar. Omdat er geen andere gasten waren, verbleven we alleen in het grote huis tussen de vele vleermuizen (een hele nest onder het dak), de familie kakkerlakken (de keuken zat er vol van) en de vele muggen (katrien haar muggennet zat er ook vol van
Zowat iedereen in het dorp wist meteen dat we te gast waren. De vele goeiemorgens en goedemiddags werden afgewisseld met zwaaiende en fluisterende kindjes (ey, kijk daar, 2 witte meisjes...) en de mannen zijn hier ook niet minder verlegen als in de stad. (dag princesjes, schatjes, popjes,....)
Op de middag konden we (vrij toevallig) een presentatie over ons project meemaken, inclusief een surinaamse maaltijd. 's Avonds tegen achten haalden we nog even oververse broodjes bij de plaatselijke chinese bakker.
Vanaf dinsdag zouden we elke dag het bos in trekken op zoek naar vergroeide wegen en unieke ecosystemen. Gids Lesli kent de weg en zorgt ervoor dat we ons een weg banen door het dichte woud. Dinsdag zijn we gans te voet gewandeld van Onoribo terug richting Onverwacht. Velen die onze weg kruisten, verklaarden ons een beetje gek en zeiden dat het nooit zou lukken. Tot onze verbazing waren we in de vroege namiddag al terug en hadden we gezweet zoals nooit tevoren. (liters!)
Woensdag gingen we naar de oude plantage van Overtoom. Diep in het bos staan nog enkele hutjes waar in het weekend nog af en toe feestjes gehouden worden. Tijdens het wandelen, krijgen we geen honger. De vele (eetbare) vructen die we testten, waren de moeite! Verder zagen we soms wat vreemde dingen: van een boom vol lakens tot een hoop flessen in het midden van het bos: godenverering in een raar kleedje. Zo zou ook het sap van de slangenboom je behoeden van de nawerking van een slangenbeet en je zou 'bijna' niet naar het ziekenhuis moeten, jaja?!
's Avonds leden we ook geen honger. Tante Fiene, één van de buurvrouwen, zou voor ons koken. Elke dag bracht ze een (echt wel!) lekkere maaltijd naar de bakra osso. mmm... Ik vroeg of ik een foto mocht nemen van haar, maar dat had ze liever niet (ze was er niet op gekleed ofzo..) Even later, bij het terugbrengen van de borden, stopt ze ons nog snel 2 pasfoto's toe...
Donderdag was onze spannende dag: de dag dat de gladde wegen het gewonnen hebben van de 4x4 jeep... Vanop de achterbank (neenee, wij durven het niet aan om op de 'echte' Surinanaamse wegen te rijden) zijn we stilletjes in een gracht geschoven. Dat dit allemaal gebeurde op privéterrein waar je na heel wat gebel en vriendjespolitiek pas binnenkomt, vermoeilijkte de zaak alleen maar. Het heeft een aantal uurtjes geduurd eer er hulp was om de jeep uit de gracht te halen. Een hele delegatie van het district, inclusief de DC met zijn pas gekuiste jeep, kwamen op het domein aan om de auto te redden. De eerste reddingspogingen leken telkens te mislukken (rotte kabels ed), maar met heel wat ervaring van de districtsmensen kon de auto zonder één schrammetje terug op de berijdbare weg gezet worden.
's Avonds even bekomen met een kokosnoot vers van de boom! (danku Steffi om hiervoor te zorgen!) Heel verfrissend!
Vrijdag gingen we een boottocht maken op de Coropinakreek en de Pararivier. (Intern via het district hebben we vernomen dat we niet meer uitgenodigd zijn op de boottocht die de baggeraar zou houden voor de mensen van het district. Men heeft hier schrik dat we een negatief rapport zouden uitbrengen over de werken, haha...) Het zicht vanuit het bootje was echt mooi, varen tussen de verschillende swampen en ondergelopen wouden, indrukwekkend! Na nog iets te gaan drinken met onze gids verplaatsen we ons terug richting stad. Hier hopen we terug wat nachtrust te krijgen zonder de piepende vleermuizen en zo kan geraldine ook wat beter slapen zonder de slaapbabbelende Katrien.
Momenteel zijn we bijna uitgerust van onze toch wel vermoeiende week. Sebiet een plons in het plaatselijke zwembad! Dat gaat deugd doen!
Doei!
Na regen... komt zonneschijn (en droogt onze was weer zoals het hoort)!
Heyla,
De overstroming is stilaan aan het wegtrekken. Waar we in het begin van de week nog met onze laarzen aan naar de winkel moesten wandelen, kunnen we nu al terug op onze (nieuwe) slefferkes door de stad huppelen. Volgens plaatselijke mensen was dit één van de ergere overstromingen in de stad (erger dan in de regentijd). Onze afspraken liepen dan ook af en toe 'in het water'. De man van de kaartenkamer heeft de hele week 'onder water gezeten' en de kaarten zijn dus nog steeds niet in ons bezit. Verder was er ook een vrouw onze afspraak vergeten omdat haar tuin onder water zat en ze andere zorgen aan haar hoofd had. Jaja, in Suriname leer je wat geduld hebben is!
Verder hebben we deze week ook mee afscheidsactiviteiten gedaan met Sigi en Femke. Zo zijn we gisteren naar Fort Zeelandia geweest, waar we een beetje achtervolgd werden door een overenthousiaste (gepensioneerde?) gids van het fort. Geraldine mocht zelfs zijn eten opeten als ze dat wou. 's Avonds zijn we gaan eten bij Zus en Zo. Jaja, Tante Kleen van Femke, het heeft gesmaakt, merci!!
Vandaag vertrokken Femke en Sigi en gingen we dus nog een uitstapje doen naar Paramaribo Zoo. Naast de inlandse dieren zoals verschillende soorten apen, speciale vogels, kaaimannen en nog meer van die lieve diertjes hadden ze hier ook de echte Hollandse diertjes. Wow wat een attractie: duiven, kippen, geiten, zelfs ezels! Het zonnetje was goed van de partij, de uitstap was geslaagd!
We willen onze (ex-buren) nog even bedanken voor de vele spullen die we geërfd hebben! Onze ijskast barst uit zijn voegen, we hebben terug wat om te lezen en we ruiken terug lekker! (die plaatselijke Isabelle-zeep is er niks tegen) Hopelijk hebben jullie de problemen bij de douane kunnen overwinnen (In Paramaribo zeer sterke controle wegens drugstrafiek) en horen we één van de dagen hoe de terugreis was. Alvast veel plezier terug in België!!
Tot de volgende!
Paramaribo, één groot tropisch zwembad!
Hallo,
We zijn weer een paar dagen verder en dat de seizoenen een beetje door elkaar gesmeten worden, is hier ook te merken. Het regent al enkele dagen superhard en de straten staan blank. Gelukkig wonen wij hier op de eerste verdieping. Normaal gezien moet het nu droogseizoen zijn en nog meevallen qua regen, maar door de opwarming van de aarde verkort dit droogseizoen alleen maar...HELAAS PINDAKAAS!
Kleine update van de dingen die we hier nog beleefd hebben:
Donderdagavond zijn we naar Havana Lounch geweest, een plaats waar de jeugd van hier en elders weggaat. Tot 1 uur wordt er salsa gedanst en hierna wisselen een 4 tal dj's in een razendsnel tempo elkaar af, waardoor de muziekstijl eerder een kakafonie van allerlei genres wordt. Het was wel eens grappig om de uitgaansklederdracht te bekijken van de plaatselijke jongeren. Van een bikini in jeans tot een vogelnestjeskleed, uiteraard ook ellenhoge hakken met verwrongen tenen.
Zaterdagavond zijn we na het harde werk dat we verricht hebben, een pannenkoek gaan eten bij hét pannenkoeken en poffertjescafé van Paramaribo. Reuzegrote pannenkoeken met al wat je maar kan bedenken: spek, kaas, honing, olijven, pindakaas en nog veel meer..... alle ingredienten door elkaar dus, zoet, zout of gemengd... Het was heel lekker, maar ook wel zwaar op de maag...
Gisteren was het hier vrouwendag en daardoor ging de zondagse vogelzangwedstrijd (een soort van suskewietwedstrijd van hier) op het Onafhankelijkheidsplein niet door. We zullen nog een keertje moeten terugkeren om dit spektakel te aanschouwen.
Gisteren hebben we tussen de regenbuien door toch kunnen genieten van onze uitstap naar White Beach. Een strandje waar in het weekend veel volk op afkomt om te zonnen, te hangmatliggen en te plonsen in het warme rivierwater van de Surinamerivier. Bij het terugkeren hebben we na 2 uur wachten op de bus, die zou moeten komen, ma dus ni kwam, een taxi gebeld om ons moe en voldaan terug te brengen naar de stad. Thuisgekomen waren onze vriendjes, de gecko's, er uiteraard ook al.
De volgende dagen zullen we er eens stevig invliegen om nog vanalle informatie voor ons onderzoek op te zoeken. De verwerking zal iets moeilijker gaan dan verwacht omdat Geraldine haar computer het heeft weten te begeven, AWOE! Met dank aan de instructies van het vake van Katrien zijn de meeste bestanden toch nog gered. Nog even wachten op herinstallatiecd's en het is hopelijk weer gefixt.
Woendag vindt het Holi Pagwa feest het hindoestaanse nieuwjaarsfeest, hier plaats. Naar 't schijnt is het groot feest in de stad waar er met allerlei verfballonnen naar elkaar gegooid wordt. Dinsdagavond zou ook de verbranding van de Holika plaatsvinden (--> symbolisch vervangen door een hoop bladeren). Leuk om eens naar te gaan kijken!
Foto's volgen nog!
Nieuws en roddels uit België zijn altijd welkom! Het is leuk om toch nog een beetje mee te zijn met de nieuwtjes van aan de andere kant van de oceaan!
Tot gauw!
Paramaribo, één groot tropisch zwembad!
Hallo,
We zijn weer een paar dagen verder en dat de seizoenen een beetje door elkaar gesmeten worden, is hier ook te merken. Het regent al enkele dagen superhard en de straten staan blank. Gelukkig wonen wij hier op de eerste verdieping. Normaal gezien moet het nu droogseizoen zijn en nog meevallen qua regen, maar door de opwarming van de aarde verkort dit droogseizoen alleen maar...HELAAS PINDAKAAS!
Kleine update van de dingen die we hier nog beleefd hebben:
Donderdagavond zijn we naar Havana Lounch geweest, een plaats waar de jeugd van hier en elders weggaat. Tot 1 uur wordt er salsa gedanst en hierna wisselen een 4 tal dj's in een razendsnel tempo elkaar af, waardoor de muziekstijl eerder een kakafonie van allerlei genres wordt. Het was wel eens grappig om de uitgaansklederdracht te bekijken van de plaatselijke jongeren. Van een bikini in jeans tot een vogelnestjeskleed, uiteraard ook ellenhoge hakken met verwrongen tenen.
Zaterdagavond zijn we na het harde werk dat we verricht hebben, een pannenkoek gaan eten bij hét pannenkoeken en poffertjescafé van Paramaribo. Reuzegrote pannenkoeken met al wat je maar kan bedenken: spek, kaas, honing, olijven, pindakaas en nog veel meer..... alle ingredienten door elkaar dus, zoet, zout of gemengd... Het was heel lekker, maar ook wel zwaar op de maag...
Gisteren was het hier vrouwendag en daardoor ging de zondagse vogelzangwedstrijd (een soort van suskewietwedstrijd van hier) op het Onafhankelijkheidsplein niet door. We zullen nog een keertje moeten terugkeren om dit spektakel te aanschouwen.
Gisteren hebben we tussen de regenbuien door toch kunnen genieten van onze uitstap naar White Beach. Een strandje waar in het weekend veel volk op afkomt om te zonnen, te hangmatliggen en te plonsen in het warme rivierwater van de Surinamerivier. Bij het terugkeren hebben we na 2 uur wachten op de bus, die zou moeten komen, ma dus ni kwam, een taxi gebeld om ons moe en voldaan terug te brengen naar de stad. Thuisgekomen waren onze vriendjes, de gecko's, er uiteraard ook al.
De volgende dagen zullen we er eens stevig invliegen om nog vanalle informatie voor ons onderzoek op te zoeken. De verwerking zal iets moeilijker gaan dan verwacht omdat Geraldine haar computer het heeft weten te begeven, AWOE! Met dank aan de instructies van het vake van Katrien zijn de meeste bestanden toch nog gered. Nog even wachten op herinstallatiecd's en het is hopelijk weer gefixt.
Woendag vindt het Holi Pagwa feest het hindoestaanse nieuwjaarsfeest, hier plaats. Naar 't schijnt is het groot feest in de stad waar er met allerlei verfballonnen naar elkaar gegooid wordt. Dinsdagavond zou ook de verbranding van de Holika plaatsvinden (--> symbolisch vervangen door een hoop bladeren). Leuk om eens naar te gaan kijken!
Foto's volgen nog!
Nieuws en roddels uit België zijn altijd welkom! Het is leuk om toch nog een beetje mee te zijn met de nieuwtjes van aan de andere kant van de oceaan!
Tot gauw!
Leven op het Surinaamse ritme!
Hallo daar,
Buiten aapjes gaan kijken en gevaarlijke bustochten maken zijn we hier uiteraard ook bezig met ons onderzoek.
Er zijn weer enkele dagen overheengegaan om van de ene instantie naar de andere te gaan, om te merken dat er nog veel meer mensen kunnen bezocht worden! Men heeft hier de gewoonte om zelf niet zo veel te weten, maar wel veel mensen te kennen die veel zouden kunnen weten...
Normaal gezien zouden we vandaag een boottocht gaan maken zijn op de Pararivier. (gelegen in het gebied dat we onderzoeken), maar er zijn wat probleempjes waardoor de tocht waarschijnlijk niet gaat doorgaan of uitgesteld wordt. We hebben het dus een beetje rustig gehouden en hebben nog een paar citruscoctails (vers van de markt) geperst!
Verder gaat het hier zijn gewone gangetje. Gisteren en eergisteren hebben we samen gegeten met onze overburen Sigi en Femke. (lekkere tandoorisaus
Dit weekend staat er een uitstapje gepland naar White Beach, even de piranhias en de zon gaan trotseren! Holé!
Tot binenkort!